was ik weer even.

Ik wilde toch wat duidelijk zijn voor alle mensen die mij zo verschrikkelijk steunen hier, en dreams en overal.

Het gesprek met de oncoloog had ik al vermeld maar niet wat..

De artsen hadden alle uitslagen binnen na overlijden. Het bleek dat na transplantatie haar beenmerg gewoon weer begonnen is met groeien, en dat het beenmerg van de donor ook opgroeide. Nu heb je even simpel gezegd 2 kanten : Bacterieel en Viraal.

Bacterieel zijn leuco's en granulocytren, deze zorgen voor bactriele afweer en deze zouden niet heel erg zijn als hier wat van haar cellen bij zaten.
Viraal zijn de lymfocyten en t-cellen en NK Cels. Deze waren héél erg belangrijk dat dit zeker van de donor was. Doordat de artsen dachten dat het EBV haar in 1ste instantie ziek maakte hoopte ze op dat de tcellen actief zouden worden, maar deze t cellen waren helmaal niet van de donor...de virale afweer was van Sterre zelf, dus de HLH ( hemafagocysitische LYMFOhistiocytosis) ...Sterre had waarschijnlijk al een sluimerdende HLH toen ze 12 maart naar huis mocht en door de EBV zijn ze weer volop aangezet. Dit houdt in dat Sterre echt geen kans had om beter te worden, want 2x in zo'n korte tijd die hele zware voorbereidingskuren ( 10 dagen) kunnen en mogen maar min na 2 jaar weer. De oncoloog was duidelijk dat ze te ver waren en dat ik 7 april met opname al gelijk had, dat Sterre HLh wad. en dat ook al als ze dat toen hadden geweten ze haar niet hadden kunnen behandelen. Dit houdt in dat haar HLH zo agressief is en Jesse en mijn genetische foute cellen ook erg dominant kunnen zijn. Maar wij kunnen niet ziek worden. Alleen voor Jesse in de toekomst heel belangrijk mocht hij ooit kinderen willen.

Ik ben woensdag samen met Marielle naar Derek geweest en het was een geweldige avond. Geen reading over Sterre, dat had ik ook niet verwacht nog, maar hem wel na afloop gesproken en hij had het wel even over Sterre en zei ook dat ik volg seizoen terug moest komen omdat Sterre dan miss wel door kon komen. Nog samen op de foto geweest.Het was heel bijzonder en heel mooi om dit mee te mogen maken, gevoel dat je geliefde toch altijd om je heen is en er is ondanks ik haar niet zie..

Zou willen dat ik even in zijn schoenen mocht staan, even met mijn lieve pluis, mijn dapper schatje praten en weten of alles rust heeft en ze niet alleen is.

Het is met geen pen te beschrijven wat er met mij gebeurd is na haar overlijden. De leegte, het verdriet, de pijn en onrust , de nachtmerries en het gemis...dat maakt je tot een bepaald persoon, een gehard en in zichzelf gekeerd persoon.Ik probeer voor Jesse de dingen door te laten gaan..efteling, zwemmen, visites en zo.. Ik heb het idee dat ik zo'n stuk van mij zelf kwijt ben..ik zou zo graag het jaar over doen...zonder bepaalde dingen en mensen, maar wel met een heel gezond lief klein roodharig poppetje genaamd Sterre, die een nieuwe kans kon krijgen, enkel en alleen met Jesse en mij een goed fijn en heel gelukkig leven op bouwen..

Maar nee er bestaan geen second chanche momenten, geen momenten van opnieuw doen .
Alles om nog 1 x Ik hou van je te zeggen, nog 1 keer te knuffelen.

lieve Sterre, nu weet ik dat je eht bij me bent, en ik hoop dat je ook voelt dat er geen seconde voorbij gaat dat je niet in mijn hoofd en hart zit..love you mijn pluis..