toch nog een paar dagen door, wat een verschrikkelijke moeilijke dagen..

de hele dag voorbereidend gezeten op wat ik dacht dat zou komen, samen met verpleging en pb/er hebben we de hele dag gezeten en gepraat en ze zijn van make a memory foto´s komen maken. Toen ineens prof Hoogebrugge kwam, die ineens uit het niets begon over etoposide en beenmergtransplantatie en dat ze dat gaan doen......ik snapte er helemaal niks van en de ic arts vertelde ook dat ze gesproken hadden en dat zij denken op het maximale te zitten en dat zij ook weinig tot geen kansen zien, maar omdat de oncologen vinden dat ze dit nog moeten doen dit willen gaan doen deze week. Ik was helemaal van de kaart en snapte er niks van...werd al dagen voorbereid dat dit het gesprek van afscheid zou zijn. De IC arts vertelde ook dat zij iedere min, ieder uur en iedere dag blijven kijken naar Sterre en dat zij niks meer erbij kan hebben, dus ze zal binnen nu en 2 a 3 dagen opmoeten knappen van die chemo anders haalt alles ons in en is het echt een verloren strijd.
Dit is zo dubbel, natuurlijk wil ik met heel mijn hart dat mijn kleine pluis er boven op komt, maar weet ook dat deze strijd heel zwaar is en de kansen minimaal. de artsen van ic zijn ook van mening dat ze eigenlijk al op de grens zitten en de oncologen vinden dat dit nog geprobeerd moet worden. NATUURLIJK wil ik alle kansen aanpakken maar NIET ten koste van mijn meisje.
deze week wordt echt duidelijk welke kant we op gaan, en de ic grijpt in zodra dat nodig is. ze vertelde ook dat ze op tijd zouden bellen indien ik even niet in het ziekenhuis zou zijn indien zij het idee hebben dat sterre het niet meer aan kan. Tot dan hou ik moed, maar moet wel zeggen dat de artsen zo duidelijk zijn in de minimale kans dat het heel erg moeilijk is om nog positief te blijven.
Maar allemaal duimen en kaarsje aan , nog 1 x en dan moet het blijken. Ik heb wel heel duidelijk aangegeven dat ik absoluut niet wil dat ze over Sterre´s grenzen gaan en dat ik wil dat ze Sterre respecteren. Jeetje nog meer dagen van angst en spanning en zulke zware dagen voor mijn aller sterkste en moedige meisje van de wereld....ik ben zo trots op haar en hou zoveel van haar..